Op die ochtend had ik het geluk de dag te kunnen beginnen met een vroege duik in een klein meer. Heerlijk verfrissend. De twee uur van opstaan, tent en slaapspullen inpakken, ontbijten, wassen en fiets klaar maken lopen inmiddels in een geoefende routine. Het vraagt erom georganiseerd te zijn en de zin om dadelijk weer op pad te gaan spoort me telkens aan. Mijn neefje en ik stonden klaar om nog even de waterflessen te vullen bij het washuis toen iemand mijn bord oplas en zei dat hij dat een mooi motto vond. De eerste keer dat me in Duitsland iemand aansprak op het bord van de Stille Fanfare. En dan is het contact snel gelegd. Een mooi startpunt van een gesprek. Het werd geen lang gesprek, Thomas was op weg naar de trein. Maar net lang genoeg om te delen waar de aanknopingspunten lagen. Is het een verrassing dat ons gesprek ging over delen en over kleine organische gemeenschappen, waarin je mens kunt zijn? Dat lijkt mijn thema te zijn van de Tocht van de Stille Fanfare. Maar mijn verwondering blijft dat ik telkens juist deze mensen ontmoet of aantrek.
Thomas leeft in de buurt van twee dorpen tussen Lübeck en Hamburg. In deze dorpen wordt er wat hij noemt „Lebendige Gemeinschaft“ gepraktiseerd. En dat kan van alles zijn en ook steeds weer veranderen. Hij en zijn vrouw zijn hier actief bij betrokken. Kernwaarde is dat het gaat om „Gemeinschaftsbildung, Zusammentreffen und Begegnung“. Zo zijn er een ritme-groep en een muziek-groep, waarin er geïmproviseerd wordt. „Die Musik ist nicht perfekt, aber lebendig.“ Er is een zang-groep en een „Mittagsessenrunde“. In deze eet-groep is er ruimte voor mensen om contact met elkaar te hebben. Alles in kleine groepen en er kunnen telkens nieuwe initiatieven ontstaan. Hun ideeën zijn ingebed in uitgangspunten zoals „Allmende“ en het hierop lijkende principe van „Commons“. Een grote inspirator, onderzoeker en auteur hierin is Silke Helfrich. Allmende komt van het Oud-Noorse woord „almenningr“ en betekent: wat aan iedereen toebehoort. Hierbij ging het vroeger en op sommige plekken nog steeds om bos, land of gemeenschappelijke goederen. In haar boeken krijgt het principe nieuwe betekenis, wordt uitgewerkt als wegen voor het aangaan van problemen in onze huidige tijd.
Er bleef niet veel tijd om al deze onderwerpen uit te diepen. Ik kon Thomas wel vertellen dat ik op mijn tocht al meer mensen heb gesproken, die de waarde van delen en naar elkaar omzien in kleine gemeenschappen zien en vormgeven. Juist als tegengeluid in de huidige tijd. Hij bedankte me voor het gesprek, wenste ons een fijne fietsdag en ging op pad naar zijn trein.
Comments